Mała SP
Małgorzata Czekajewska – zajęcia korekcyjno – kompensacyjne
| Poniedziałek | Wtorek | Środa | Czwartek | Piątek |
| x | x | 12:35 – 14:15 | x | x |
Iwona Kiełczykowska – zajęcia korekcyjno – kompensacyjne
| Poniedziałek | Wtorek | Środa | Czwartek | Piątek |
| x | 12:45 – 14:30 | x | 11:30-14:15 | x |
Agnieszka Witkowska – zajęcia korekcyjno-kompensacyjne
| Poniedziałek | Wtorek | Środa | Czwartek | Piątek |
| x | x | 11:45 – 13:25 | x | x |
Duża SP
Ewa Galus – zajęcia korekcyjno – kompensacyjne
| Poniedziałek | Wtorek | Środa | Czwartek | Piątek |
|
07:15 – 08:45 |
07:15 – 08:45 | x | 13:30 – 14:15 | 07:15 – 08:45 15:30 – 17:00 |
Założeniem reedukacji czyli zajęć korekcyjno-kompensacyjnych jest:
– stymulowanie zaburzonych funkcji percepcyjno-motorycznych oraz ich koordynowanie,
– nauka oraz doskonalenie umiejętności czytania (szybkość, płynność i zrozumienie tekstu),
– usprawnienie i doskonalenie umiejętności pisania (poprawność ortograficzna, poziom
i grafizm pisma),
– kształtowanie motywacji do dalszej efektywnej pracy,
– wzbudzanie w dziecku wiary we własne możliwości.
W trakcie pracy reedukacyjnej wykorzystuje się szereg metod i środków dydaktycznych m.in.
– metodę 18-struktur wyrazowych autorstwa E. Kujawy i M. Kurzyny,
– fragmenty metody synkinezjologii wg P. Dennisona,
– elementy metody matematycznej E. Gruszczyk-Kolczyńskiej,
– programy komputerowe przeznaczone dla dzieci dyslektycznych,
– gry dydaktyczne,
– zeszyty ćwiczeń do nauki ortografii Z. Saduś,
– wszelkiego rodzaju ćwiczenia przygotowane dla dzieci ze specyficznymi trudnościami
w uczeniu się,
– przede wszystkim ćwiczenia wg pomysłów własnych.
Od roku szkolnego 2006/2007 w szkole realizowany jest program edukacyjno –
terapeutyczny ORTOGRAFFITI rekomendowany przez Polskie Towarzystwo Dysleksji.
Program Edukacyjno-Terapeutyczny ORTOGRAFFITI to kompleksowy system pomocy dla
uczniów z dysleksją do którego należy między innymi seria zeszytów ćwiczeń „Ortgraffiti”
dla klas IV-VI. Zgromadzony materiał przeznaczony jest do pracy zarówno w szkole, jak i w
domu.
Seria „Ortograffiti” dla uczniów klas IV-VI składa się z 8 zeszytów ćwiczeń. Podzielono je na
dwa poziomy trudności. Poziom pierwszy – łatwiejszy – jest przeznaczony dla uczniów klasy
IV i pierwszego semestru klasy V. W ostatnim zeszycie tego poziomu (Miksie) znajdują się
ćwiczenia podsumowujące i utrwalające dotychczasową pracę.
Poziom drugi przeznaczony jest dla uczniów drugiego semestru klasy V i VI. Jest treściowo
bogatszy i nieznacznie trudniejszy od poziomu pierwszego. Wśród ćwiczeń poziomu
pierwszego dominują ćwiczenia w czytaniu i pisaniu. Na poziomie drugim uczniowie
doskonalą czytanie ze zrozumieniem i utrwalają pisanie poprawne pod względem
ortograficznym. Ćwiczenia rozwijają:
– funkcje wzrokowe i słuchowo językowe,
– koncentrację uwagi,
– percepcję,
– pamięć,
– koordynację wzrokowo – ruchową,
– orientację w kierunkach,
– logiczne myślenie,
– technikę czytania (tempo),
– czytanie ze zrozumieniem,
– umiejętność poprawnego pisania i wypowiadania się.
Treści zadań zostały skorelowane z podstawą programową z zakresu języka polskiego oraz
innych przedmiotów (matematyka, przyroda, historia).
Dysleksja, czyli specyficzne trudności w nauce czytania i pisania
W roku 1994 w Stanach Zjednoczonych Towarzystwo Dysleksji imienia Ortona
opublikowało obowiązującą do tej pory definicję dysleksji: „Dysleksja jest jednym z wielu
różnych rodzajów trudności w uczeniu się. Jest specyficznymi zaburzeniami o podłożu
językowym, uwarunkowanym konstytucjonalnie. Charakteryzuje się trudnościami
w dekodowaniu pojedynczych słów, co najczęściej odzwierciedla niewystarczające zdolności
przetwarzania fonologicznego. Trudności w dekodowaniu pojedynczych słów są zazwyczaj
niewspółmierne do wieku życia oraz innych zdolności poznawczych i umiejętności
szkolnych; trudności te nie są wynikiem ogólnego zaburzenia rozwoju ani zaburzeń
sensorycznych. Dysleksja manifestuje się różnorodnymi trudnościami w odniesieniu do
różnych form komunikacji językowej, często oprócz trudności w czytaniu pojawiają się
dodatkowo poważne trudności w opanowaniu sprawności w zakresie czynności pisania
i poprawnej pisowni.” (M. Bogdanowicz Dysleksja rozwojowa – symptomy,
patomechanizmy, terapia pedagogiczna). Specyficzne trudności w opanowaniu umiejętności
czytania i pisania są konsekwencją zaburzeń funkcji percepcyjno-motorycznych i ich
integracji. Są to zaburzenia funkcji językowych, spostrzegania, motoryki, uwagi, pamięci.
Specyficznych trudności w uczeniu się nie można rozpoznać u dzieci z:
– inteligencją niższą niż przeciętna;
– niepełnosprawnością intelektualną;
– niedosłuchem i niedowidzeniem;
– chorobami neurologicznymi takimi jak epilepsja, dziecięce porażenie mózgowe;
– po urazach głowy lub zapalenia opon mózgowych;
– zaniedbanych środowiskowo.
Wiele dzieci ma niską motywację do nauki, co może stanowić przyczynę trudności w uczeniu
się, ale nie jest symptomem dysleksji.
Specyficzne trudności w uczeniu się to:
Dysleksja: trudności w opanowaniu umiejętności czytania (izolowana występuje bardzo
rzadko). Charakterystyczne błędy:
– mylenie liter o podobnym optycznie kształcie np.: a-o, m-n, I-t, e-c, h-k, C-G,
– mylenie liter różniących się położeniem w stosunku do osi poziomej i pionowej np. n-
u, p-g, b-d, w-m,
– mieszanie struktur graficznych, gdy różnice między nimi są małe np. dom-dam,
– przestawianie liter, sylab, wyrazów,
– opuszczanie drobnych znaków graficznych i interpunkcyjnych,
– zapominanie niektórych dużych liter (szczególnie L,F,Ł),
– gubienie się w tekście (nieodpowiedni wybór linijek),
– mylenie kierunku czytania,
– wolne tempo czytania (zbyt długie koncentrowanie się na rozpoznawaniu kształtów
liter lub wyrazów podobnych).
Dysortografia: zaburzenia objawiające się trudnościami w opanowaniu poprawnej pisowni
(nie tylko błędy ortograficzne). Charakterystyczne błędy:
– zamiana, gubienie, dodawanie, powtarzanie liter, sylab lub większych części
wyrazów,
– mylenie liter podobnie graficznych np. a-ą, a-o, l-t- ł, u-n,
– zamiana liter głosek podobnych brzmieniowo np. dźwięczne – bezdźwięczne,
– zmiękczenia: znak diakrytyczny, zmiękczenie przez „i”,
– błędy na zamienne stosowanie i-j,
– łączna i rozdzielna pisownia wyrazów,
– opuszczanie znaków diakrytycznych i interpunkcyjnych,
– błędy ortograficzne rz-ż, ó-u, ch-h,
– błędne utożsamianie cząstek on-ą- ął-oł, on-ę- ęł-eł.
Dysgrafia: trudności w zakresie techniki pisania i w osiąganiu dobrego poziomu graficznego
pisma. Pismo dysgraficzne charakteryzuje się:
– nieadekwatną strukturą litery: brakiem niektórych elementów, deformacją litery,
– zmiennym kierunkiem pisma: różnym położeniem liter w wyrazie, wyrazów w zdaniu,
– niewłaściwy zagęszczeniem liter w wyrazie: różnym odstępem między literami
i wyrazami,
– zachwianiem proporcji liter: różnymi wielkościami liter w wyrazie, wyrazów
w zdaniu,
– dowolnym sposobem łączenia liter: łączeniem liter na różnym poziomie, brakiem
połączeń międzyliterowych,
– skreślaniem, przeprawianiem liter.
Dodatkowo prowadzone są również zajęcia grafomotoryczne dla uczniów leworęcznych jak
również zajęcia z terapii pedagogicznej dla uczniów z trudnościami w nauce matematyki.
